Voor de meesten onder ons is folkmuziek uit Letland wellicht onbekend gebied en toch zijn de lezers van deze kolommen al enige tijd verwend, doordat we steevast aandacht geven aan de releases van het Duitse Nordic Notes-label, dat sinds een aantal jaren bezig is de muziek uit de Baltische Staten naar West-Europa te brengen. Op die manier konden we u ondermeer laten kennismaken met Auli en Tautumeitas.

Die laatste groep bestaat volledig uit fantastisch zingende vrouwen en twee daarvan, Asnate en Aurelia Rancane, zijn dan weer de helft van de familie van wie we hier een CD te beluisteren en bespreken hebben. Vader Andris Kapusts en moeder Aida Rancane vervolledigen het viertal, dat op deze plaat een greep doet uit de rijke, maar tot het vallen van de Muur veelal mondeling doorgegeven liederenschat, die Letland kent. De familie behoort tot de talrijke groep zangers, die de liederenschat van generatie op generatie doorgegeven heeft en nu is het dus zover, dat ze zestien van die liederen bijeen brengen op deze plaat. Daar bovenop studeerden ze ook nog etnomusicologie en hebben ze dus, als weinig anderen, zicht op de muzikale erfenis van hun land.

Die liederen komen uit verschillende regio’s van Letland en vertegenwoordigen ook verschillende stijlen die met die regio’s verbonden zijn. Daarnaast un je de liederen ook onderverdelen in “gelegenheidsliederen”, voornamelijk aan het huwelijk gewijd en “lofzangen” op natuur, seizoenen en beroepen, die daarmee verbonden zijn, zoals herders of boeren. Met de instrumentale hulp van een kwartet uitstekende begeleiders, waaronder multi-instrumentalist en soundscape-producer Ugis Vitins kleden de vier zangers -hoewel, als je de met Tautumeitas bevriende Engelsman Tobias Illingworth meerekent, zijn er vijf, die zingen- zowat de helft van de oude nummers helemaal in het nieuw en steken ze er af en toe een beat of een drone onder, zodat je een mix krijgt van lokaal en globaal, van klassiek en modern, van sacraal en profaan.

Die mix klinkt bijzonder aangenaam, al begrijp je, zoals ik, geen letter van wat er gezongen wordt en het ruime uur dat de plaat duurt, vliegt werkelijk voorbij. Dat is simpelweg te danken aan de manier waarop alles gedoseerd is: nergens is er iets teveel aan deze plaat, die nochtans wel één ding vereist: je moet willen luisteren om te horen. Naarmate ik meer van de muziek van ginder te horen krijg, stijgt overigens ook de zin om Riga en grote omgeving eens te gaan bezoeken. Dat zou best wel eens tot mooie verrassingen kunnen leiden….

(Dani Heyvaert)